Στις πλαγιές του Ξηροβουνίου, εκεί όπου η φύση σμίγει με την ιστορία, υψώνεται ο λόφος «Καστρί», φιλοξενώντας τα ερείπια της μικρής αλλά ιστορικής οχυρωμένης πόλης Όρραον, κοντά στον σύγχρονο οικισμό που έχει επίσης το όνομα Καστρί.
Η ανασκαφή αυτού του αρχαίου θησαυρού διεξήχθη μεταξύ 1976 και 1978 κοντά στο χωριό Αμμότοπος της Άρτας. Οι έρευνες του καθηγητή Αρχαιολογίας Σωτήρη Δάκαρη στον Αμμότοπο αποκάλυψαν την πολίχνη που εκτείνεται σε 55 περίπου στρέμματα γης και περιβάλλεται από ισχυρό τείχος μήκους σχεδόν ενός χιλιομέτρου.
Το Όρραον ιδρύθηκε από τους Μολοσσούς, ένα αρχαίο φύλο που κατοικούσε στην κεντρική Ήπειρο, γύρω στα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα. Οικισμένο σε ένα στρατηγικό σημείο, το Όρραον προσέφερε μια απρόσκοπτη θέα στον κάμπο της Άρτας και τον Αμβρακικό κόλπο, ένα τοπίο που ακόμη και σήμερα κόβει την ανάσα.
Ο Ρωμαίος ιστορικός Λίβιος αναφέρει ότι ήταν μία από τις τέσσερις πόλεις της Ηπείρου που καταστράφηκαν από τους Ρωμαίους, όταν αυτές αντιστάθηκαν στην εξουσία τους. Παρ’ όλα αυτά, ο οικισμός συνέχισε να ζει μέχρι την ίδρυση της Νικόπολης από τον Οκταβιανό Αύγουστο το 31 π.Χ., όπου οι κάτοικοι υποχρεώθηκαν να μετακινηθούν.
Στη διάρκεια του 4ου π.Χ. αιώνα, στα πλαίσια της αστικοποίησης της Ηπείρου, αναπτύχθηκε μια σειρά από περιτειχισμένες οικιστικές μονάδες σε στρατηγικά σημεία. Το Όρραον συνδέθηκε με μία σειρά ακροπόλεων οι οποίες φρουρούσαν την κυριότερη διάβαση που οδηγούσε από τον Αμβρακικό κόλπο στο λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων που ήταν η περιοχή των Μολοσσών. Έτσι το Όρραον προστατευόταν από τις τρεις πλευρές με ισυρή οχύρωση εκτός από τη νότια που ήταν απρόσιτο χάρη στις απότομες πλαγιές του λόφου.
Ο οικισμός, παρά το μικρό του μέγεθος, ακολούθησε τον πολεοδομικό σχεδιασμό μιας μεγάλης πόλης, έχοντας ως πρότυπο την Αμβρακία. Με τη γεωμετρική οργάνωσή του, ο οικισμός είχε παράλληλους δρόμους που διασταυρώνονταν με κάθετους, δημιουργώντας ορθογώνιες οικοδομικές νησίδες. Κάθε νησίδα φιλοξενούσε ένα σπίτι, ενώ στον ελεύθερο δημόσιο χώρο συγκεντρώνονταν οι πολίτες. Έξω από τον οικισμό βρισκόταν το νεκροταφείο, ενώ από τα εντυπωσιακότερα δημόσια έργα ήταν η δεξαμενή για τη συγκέντρωση του βρόχινου νερού, με χωρητικότητα περίπου 180 κυβικών μέτρων, κατασκευασμένη από ασβεστολιθικούς ογκόλιθους και επιχρισμένη με υδραυλικό επικονίαμα για αδιαβροχοποίηση.
