ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΡΟΣΟΠΗΓΗ
Η Δροσοπηγή (παλιά Κάντσικο) είναι ενα πανέμορφο χωριό που βρίσκεται στο βορειοανατολικό μέρος του νομού Ηπείρου σε ύψος περίπου 1050μ. και σε ένα πλούσιο φυσικό περιβάλον περιτριγυρισμένο απο τις βουνοκορφές της Πίνδου και με τα δάση γύρω του να αλλάζουν χρώματα κάθε εποχή του έτους είναι απόλαυση αισθήσεων.
Ιστορία και Πληροφορίες
Από τα χωριά που ανήκουν στα Μαστοροχώρια της Ηπείρου και απο τα καλύτερα διατηρημένα.Τα πέτρινα σπίτια με τιε πλακοστρωμένες στέγες ή τις κεραμοσκεπές, τα καλντερίμια , η πλατεία μία απο τις ομορφότερες πλατείες των Μαστοροχωρίων, η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής (1930) και το πετρόχτιστο σχολείο (1927) αποτελούν δείγματα της ντόπιας αρχιτεκτονικής.
Οι κάτοικοι ήταν κτίστες αλλά επίσης διακρίθηκαν στην αμπελοκαλλιέργεια και στην τέχνη του βαρελά. Μαστόροι από το Κάντσικο δούλεψαν σε όλη την ελληνική επικράτεια και στο εξωτερικό (Περσία, Σουδάν, Αμερική).
Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένας τεράστιος πλάτανος με 6 μέτρα περίμετρο ο οποίος κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου δέχτηκε μια οβίδα αλλά τελικά επιβίωσε και στέκει μέχρι σήμερα.
Τι να δείτε στη Δροσοπηγή
Σε μικρή απόσταση απο την πλατεία πανέμορφη και επιβλητική στέκει η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής (πολιούχου του χωριού ) που κτίστηκε απο Καντσιώτες μαστόρους το 1930.
Στην Δροσοπηγή επίσης μπορούμε να θαυμάσουμε το πέτρινο γεφύρι της Δροσοπηγής που είναι γνωστό περισσότερο ως “Καντσιώτικο γεφύρι” απο το όνομα Κάντσικο. παλιά ονομασία του χωριού. Πρόκειται για το μοναδικό σωζόμενο πέτρινο γεφύρι στον κυρίως Σαραντάπορο και αποτελεί “σήμα κατατεθέν” και είναι ένα από τα λίγα γεφύρια της Ηπείρου, που είναι θεμελιωμένο στα μέσα του 18ου αιώνα – για την ακρίβεια το 1717 – όπως δείχνει ανάγλυφη επιγραφή σε εντοιχισμένη πλάκα.
Είναι κτισμένο επάνω σε χαρακτηριστικό βράχο, από τις δυο πλευρές του οποίου ξεκινούν οι δυο μεγάλες καμάρες του προς τις απέναντι όχθες του ποταμού. Πάνω από το βράχο υπάρχει μια ακόμα μικρότερη καμάρα για να διέρχονται τα νερά του ποταμού σε περιόδους υψηλής στάθμης. Σήμερα βλέπουμε ένα σύμπλεγμα από δυο γεφύρια το ένα δίπλα στο άλλο, με δύο διαφορετικά υλικά. Το πανέμορφο παλιό πέτρινο γεφύρι μας απέχει μια ανάσα από το νεότερο σιδερένιο.
Το όνομα του πρωτομάστορα της κατασκευής του γεφυριού είναι άγνωστο, αλλά υπάρχουν πολλά στοιχεία, που δείχνουν ότι είναι και αυτό δημιούργημα Καντσιώτικων χεριών. Άγνωστο επίσης είναι και το όνομα του χορηγού για την αντιμετώπιση των εξόδων κατασκευής του. Φαίνεται, όμως, να έχει ισχυρή ιστορική βάση ο μύθος, ότι τα χρήματα τα διέθεσε η σύζυγος ενός Μπέη ( αξιωματούχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) της περιοχής.
Πρόκειται για το μοναδικό σωζόμενο πέτρινο γεφύρι στον κυρίως Σαραντάπορο.
Θαυμάζοντας το Σαραντάπορο
Θα σταθούμε για λίγο στο κιόσκι. Από εδώ η θέα είναι καταπληκτική. Βλέπουμε τον αμαξιτό δρόμο Κόνιτσας Κοζάνης να φιδοσέρνεται στα στενά καγκέλια του Σαρανταπόρου.
Αφήστε ένα σχόλιο