Η Δροσοπηγή (παλιά Κάντσικο) είναι ένα πανέμορφο χωριό που βρίσκεται στο βορειοανατολικό μέρος του νομού Ηπείρου σε ύψος περίπου 1050μ. Είναι χτισμένη σε ένα πλούσιο φυσικό περιβάλλον περιτριγυρισμένο από τις βουνοκορφές της Πίνδου και με τα δάση γύρω της να αλλάζουν χρώματα κάθε εποχή του έτους, που είναι μία πραγματική απόλαυση αισθήσεων.
Σύντομες Ιστορικές Πληροφορίες
Η Δροσοπηγή είναι από τα χωριά που ανήκουν στα Μαστοροχώρια της Ηπείρου και από τα καλύτερα διατηρημένα. Τα πέτρινα σπίτια με τις πλακοστρωμένες στέγες ή τις κεραμοσκεπές, τα καλντερίμια, η πλατεία μία από τις ομορφότερες πλατείες των Μαστοροχωρίων, η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής (1930) και το πετρόχτιστο σχολείο (1927) αποτελούν δείγματα της ντόπιας αρχιτεκτονικής.
Οι κάτοικοι ήταν κτίστες αλλά επίσης διακρίθηκαν στην αμπελοκαλλιέργεια και στην τέχνη του βαρελά. Μαστόροι από το Κάντσικο δούλεψαν σε όλη την ελληνική επικράτεια και στο εξωτερικό (Περσία, Σουδάν, Αμερική).
Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένας τεράστιος πλάτανος με 6 μέτρα περίμετρο ο οποίος κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου δέχτηκε μια οβίδα αλλά τελικά επιβίωσε και στέκει μέχρι σήμερα.
Τι να δείτε
Σε μικρή απόσταση απο την πλατεία πανέμορφη και επιβλητική στέκει η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής (πολιούχου του χωριού ) που κτίστηκε από Καντσιώτες μαστόρους το 1930.
Στην Δροσοπηγή επίσης μπορούμε να θαυμάσουμε το πέτρινο γεφύρι της Δροσοπηγής που είναι γνωστό περισσότερο ως “Καντσιώτικο γεφύρι” απο το όνομα Κάντσικο (παλιά ονομασία του χωριού). Πρόκειται για το μοναδικό σωζόμενο πέτρινο γεφύρι στον κυρίως Σαραντάπορο και αποτελεί “σήμα κατατεθέν“. Μάλιστα, είναι είναι ένα από τα λίγα γεφύρια της Ηπείρου που είναι θεμελιωμένο στα μέσα του 18ου αιώνα, για την ακρίβεια το 1717, όπως δείχνει ανάγλυφη επιγραφή σε εντοιχισμένη πλάκα.
Είναι κτισμένο επάνω σε χαρακτηριστικό βράχο, από τις δυο πλευρές του οποίου ξεκινούν οι δυο μεγάλες καμάρες του προς τις απέναντι όχθες του ποταμού. Πάνω από το βράχο υπάρχει μια ακόμα μικρότερη καμάρα για να διέρχονται τα νερά του ποταμού σε περιόδους υψηλής στάθμης. Σήμερα βλέπουμε ένα σύμπλεγμα από δυο γεφύρια το ένα δίπλα στο άλλο, με δύο διαφορετικά υλικά. Το πανέμορφο παλιό πέτρινο γεφύρι μας απέχει μια ανάσα από το νεότερο σιδερένιο.
Το όνομα του πρωτομάστορα της κατασκευής του γεφυριού είναι άγνωστο, αλλά υπάρχουν πολλά στοιχεία, που δείχνουν ότι είναι και αυτό δημιούργημα Καντσιώτικων χεριών. Άγνωστο επίσης είναι και το όνομα του χορηγού για την αντιμετώπιση των εξόδων κατασκευής του. Φαίνεται, όμως, να έχει ισχυρή ιστορική βάση ο μύθος, ότι τα χρήματα τα διέθεσε η σύζυγος ενός Μπέη ( αξιωματούχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) της περιοχής.
Πρόκειται για το μοναδικό σωζόμενο πέτρινο γεφύρι στον κυρίως Σαραντάπορο.